DÜŞÜNCENİN TOZLU KALEMİDÜŞÜNCENİN TOZLU KALEMİ düşüncenin tozlu kalemi kaşıyla gözü çatırya olanların ağıtlar yaktığı türküler söylediği gri parlak sularda temizlenir çıkar göğe doğru dimdik başını öne eğmeden kulakları tırmalayan sesten hızlı feryatları duyar ağlar ve yüreğindeki fırtınayla asi ve asil ve inceden çalımlı sözlerin rüzgarda kaydığı güneşe giden bir yolda nefessiz kalıncaya kadar koşar ve yatamaz gecenin hüznü batar ve sevdaya vakit ayırmadan yüreğine çifte su verilmiş yiğitlerin naralarıyla kalkar ağlar ve başlar emeğin onurlu terazisi fire vermeden tartar artık kendi acısıdır tulumba suyunun böbrek sancısıyla olan kardeşliği ve döner düşüncenin tozlu kalemi kendi mürekkebine bakar anlar |
sevgilerimi bırakıp ayrılıyorum sayfanızdan
saygılarımla