Gecenin orta yerinde,
Küskün bir dal hışırtısıyla titreyen.
Ve ürkütülmüş masal yalanlarına kanmışım.
Meğer bir dirhem siyah içinde,
Bin batman beyaz arayanmışım.
Şimdi;
Doğruluyor sessizliğin busesi,
Biraz hırçın, biraz yaralı yanından.
Hayli zamandır,
Kuruyan göğsümde titrer oldu,
Zinciri paslı bir okyanus sancısı.
Hayli zamandır,
Telefuzu zor sözcükler seçiyorum.
Özgürlüğüne özeniyorum mavi göklerin.
Ölümlerin en güzeliyle gelmek gibi,
Hayaller kuruyorum.
İznin olursa artık,
Gecenin tam orta yerine,
Küskün bir dal hışırtısıyla sokulmak istiyorum.
Artık;
Ne çığ düşüyor gecelerine bir adamın,
Ne ağlıyor gidenlerin ardına.
Sadece ayrılığın gülü dikmek kaldı diyor,
Kan damlayan parmaklarıyla.

Hayli zaman oldu,
Mavi ışığa rehin düşler ortasında uyanmayalı.
Ve bir şiir vaktinde, yüklemsiz mısraya,
Ardı sıra üç nokta bırakmayalı.
Ellerini ver bana, ellerin terimin tarihçesi.
Üç dağ güneşi,
Üç şivan çiçeğidir her gece yutkunuşun tek sahipçesi.
Şimdi;
Gözlerinin değdiği her yerin tapusuna, gözyaşımla imzalar bırakıyorum.
Ve geç kalışıma inat bu vuslatın her adımına bir kördüğüm atıyorum.
Yarım kalan romanların son tümceleri sen ve benmişim meğer,
Artık değişti matematiği bu aşkın,
Biliyormusun, ayrılık artı umut hep sen eder

Hayli zaman olmuş,
Gülen bakışlarıyla bir kadını anlatmayalı.
Önsözü çoktan yırtılmış bir kitap içinde.
Öyle dalgın, öyle dargın bakarak.
Hayat diyordu, arefesidir tüketilmiş bir cezanın.
Ve kadın dediğin sancısıdır tüm azanın.
Şimdi tüm kelimlerin firarında.
Kendimi ölümlere ihbar ediyorum.
İntizar ediyorum sensiz yanlarıma.
Ve adından sonra
Kıvrılıyorum sessizliğin ayak ucuna.

Şimdi ;
Gecenin orta yerinde,
Küskün bir dal hışırtısıyla avunan bu halimin,
Hangi dildedir tercümesi.
Söylesene...
Şimdi;
Bu ölüm ürküten yutkunuşların,
Hangi soluk boğumundadır hecesi.
Gizlerim vardı benim
Gamzemin kıvrımında gülmek diye çırpınan.
Şimdi yüzümün coğrafyasının her karesi mayın.
Hey sevinçin çocukları gözlerimin kapılarını çalıp çalıp kaçmayın.
Artık her şeyimi erteliyorum, diyorum.
Çatılıyor kaşların.
Susuyorum, eğiyorum başımı göğsümün paraleline.
Sen,
Umut diyorsun çocuğudur vuslatın,
Peki söylesene!
Kim susturacak içimde azgınlaşan sancılarımı.
Gerisi,
Ya sen ya da illede sen işte.
Gerisi batık bir kenttir gözlerimin denizinde.
Biliyorsun yüzemiyorum.
Aha tam şuramda bir şey var,
Onu senden başkasına diyemiyorum.

Engin Badem
-acemişair-