MERMER BİR PENCEDESen ne zaman baksan, mermer bir pencereden gözlerimin içine içine, kanlı gelinliğiyle bir gül, intihar eder içimde. Koynunda yapraksız kuru bir dal hışırtısıdır zaman, ve toprağında bir yağmur çisesi, gelincik göğsünden. Sınırsızdır parmaklarım dokunuşunda buzdan beyaz satıhlara, ve tenhasızdır rüzgarın dile gelmesi, ve vermek ne garip şeydir Azrail’e yüreğimin sesini. Sen ne zaman baksan, mermer bir pencereden gözlerimin içine içine, sadakat silahına kuşanmış bir militan, intihar eder içimde. Oysa takvimsiz mevsimlerin her hali bahardır, ve tomurcuğunda sahipsiz meydan okuyuşları zamanın, kahrolmak ne menem şeydir oysa, sıcaklığını saklarken hala o kanın. Sen ne zaman baksan, mermer bir pencereden gözlerimin içine içine, kirli sakalıyla yeşillerine müptela bir adam, intihar eder içimde. Başında seyrekleşen saçlarına inat, büyür, pencerenin buğusunda en siyahi harfleri alfabenin, ve bir fatihadır yükselen, doğurgan zamanınında bu acüzenin. Oysa sana koşan karanfiller büyütmüştü yapraksız dallar. ve ellerinde ıslak ve karanlık sinmiş bir yemenidir hüzün. Oysa kahrolmak ne beter şeydir, ağlamamak adına, kapanırken yeşil kiraz iki gözün. Engin Badem -acemişair- |
mermer bir pencereden gözlerimin içine içine,
kanlı gelinliğiyle bir gül, intihar eder içimde.
Koynunda yapraksız kuru bir dal hışırtısıdır zaman,
ve toprağında bir yağmur çisesi, gelincik göğsünden.
Sınırsızdır parmaklarım dokunuşunda buzdan beyaz satıhlara,
ve tenhasızdır rüzgarın dile gelmesi,
ve vermek ne garip şeydir Azrail’e yüreğimin sesini.
Acemi şair.
İçten bir duygu seliydi dizeleriniz.