telaş
bir nisan akşamının ayazı çökmüş yüzüne
bildiğin bilmediğin tüm yağmurlara ıslanarak çıkıyorsun hayata çırıl çıplak ve karanlığını yaşıyorsun yıldızlarını bir bir düşürerek kadehinde bomboş bahtında kara a sevgilim denizlerde köpürmüş ne diye koşuyorsun mavilere? rüzgarın ıslığı uçurmuş tüm güvercinlerini sen hala yuva yapmaktasın minacık yavrulara gönül sevdasından bitap düşmüş ne diye daha koşoşturuyorsun yarınlara? |