5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1385
Okunma
Zaman yorgundur
Çöküş anında her şey
Filizlenen hayallere ayaklarımla basıp geçiyorum
Ellerimle yoluyorum yeşeren çiçekleri bir bir.
Gözlerim uğultulu bir karanlıkta kayboluyor
Böyle kahredici bir yalnızlıkta ateşler yakıyorum,
sisleri gökyüzünü bulandıran.
Sonra dönüp dönüp kendime, dönüp her şeye bakıyorum
Harap olmuş her bir şey.
Ve bu harebede ay gecenin ortasına gelgitler çizerek
alıyor ışıklarını benden.
Karanlıkta bir yaşam, diğer adı çile
Bu çile karanlığa karışıyor gitgide.
Öfkemin tatlı yüzü gülümsüyor sonra
Ve kalkıp gidiyorum
Rüzgarlar ağaçları okşarken
Ateşte son dumanlarını yayıyor ardımdan.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz