Karalama
Zaman yorgundur
Çöküş anında her şey Filizlenen hayallere ayaklarımla basıp geçiyorum Ellerimle yoluyorum yeşeren çiçekleri bir bir. Gözlerim uğultulu bir karanlıkta kayboluyor Böyle kahredici bir yalnızlıkta ateşler yakıyorum, sisleri gökyüzünü bulandıran. Sonra dönüp dönüp kendime, dönüp her şeye bakıyorum Harap olmuş her bir şey. Ve bu harebede ay gecenin ortasına gelgitler çizerek alıyor ışıklarını benden. Karanlıkta bir yaşam, diğer adı çile Bu çile karanlığa karışıyor gitgide. Öfkemin tatlı yüzü gülümsüyor sonra Ve kalkıp gidiyorum Rüzgarlar ağaçları okşarken Ateşte son dumanlarını yayıyor ardımdan. |
hayatın içindeni katarmış şair
yürek sesiyle...
saygımla...