Yitirdiğime dair(II)
Ağır ağır geçen bir kış mevsiminin
Jilet soğuğu bir gecesinde Aniden ürperiş sardı yüreğimin kafesini Bir ses sonra tanıdım o sesi rüzgarın ıslığından daha da sertti gelip dolandı kulaklarıma İsrafil’in kıyameti haber vermesi gibi Ölüyorum sandım Gözlerimi yumdum Düşürmeden beni ölüm diz çöktümÇamura dudaklarım çatladı susuzluktan ve korkudan Nihayet nefes alıyordum henüz azrail gelmemiş olmalıydı Baktım ki yar gidiyor. (Firakı vuslata tercih edenlerdeniz.) |