Sizdiniz!

Güneşin aksinde uzayan gölgenizle kocaman bir siz
ucu kopuk iptir sevmek denilen, bilirsiniz!
yüksek kaldırım zambakları ve zamklı geçmiş
dokunsanız dudaklarına duygusuzca,
kalır mı ki rujunda iz!
duyumsar mısınız!
nazik bileklerinin bir zamanlar bilezikli çocuk olduğunu
gözlerinin üzüm asmasında tatlandığını
bilemezsiniz elbet!

içinde yazsız kalmış her gülüşle duygusuzca soyulurken tenleri
yitik geleceğe yürür çaresiz soluk benizleri
sisli ve sessiz…


bir arka sokak kahkahası kalırsa gözlerinizde
etle, canı karıştırırsa elleriniz
arsız zamanı öteleyip içlenseniz de
siz yine de geçmişi arkanıza alıp yürürsünüz.
bilmezsiniz kimsesizliğin gamzelerine çöken sisli gizi
kadınlığına saklı güzlü hüznü göremezsiniz
ne çok geçip gitti sokak köşelerinden kimlikleriniz
kuytusu ağır gecelerin sızısıydı hayat dediğimiz.


kayıp sözcüklerle şiire dil olduğunuzda
utanır mı erkek hücreleriniz
bir saç telinin çok önce bilinseydi değeri
sevmek adına ekmek sevdasına kanmazdı
benli Nergis,
kiraz dudaklı Yeliz,
siyah gözlü Yıldız
azıkla değişmezdi tenlerini,
arsız niyetlere vermezdi ziynetlerini her kız!


kadın adına sürmezdi yalnızlığın gözyaşlarını
avunmazdı otel odaları
sorsanız hikâyelerini akar selleri yüreklerine dehliz dehliz
silemezdi lekeyi fişlenmiş yüzleri
sahi siz kimdiniz?
kimliksiz ellerinizde ne çok çiçek yetiştirdiniz!