HİÇ BELLİbir beyaz kuşun kanatlarına asılıp alıp başımı gitsem/bilinmeyen diyarlara önümde, uçsuz bucaksız yeşil vadi uçurtmam gökkuşağından salıncağım olsa, binbir çiçek dalından Ahh ! beni durmadan çağıran hüzün işte, yine geçiyorum o ince sırça köprüden Efendim hüznün tâlimatlarıyla kalbimin üzerinde oturan yaslı anılar yüküm yok saymaz seni pusuda bekleyen ölüm şâha kalkıyor dörtnala koşuyor atlar gücünden öte zorlanıyorlar ayaklarında beliren kurşun gölgesi vâde tamam ! zamanın merhametsiz kucağından düşüyorum umarsız yenilgi mağlûp ünvan bu gidişle ne zaman kendim olacağım hiç belli...! Hâdiye Kaptan |