MENÜ

KAYIT OL GİRİŞ YAP

Övünmeyiniz! Hem topraktan yaratılmış, hem de toprağa dönünce kendisini kurtların böceklerin yiyeceği insanın övünmesi neye yarar. HZ. EBUBEKİR Paylaş

ANASAYFA

ŞİİRLER

YAZILAR

FORUM

NEDİR?

KİTAP

MÜZİK

ATÖLYE

İLETİLER

ARAMA

İLETİŞİM

112 şiiri kayıtlı

Takip Et

Şiiri Beğen

velâdet-i inşirâh divânçesi

Hakan İlhan Kurt Kimlik Onaylı

5,0 / 2 kişi ·1 beğenme · 38 yorum · 3148 okunma

Önceki Şiir Sonraki Şiir

Okuduğunuz şiir 31.3.2009 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.

velâdet-i inşirâh divânçesi

“simsiyah bir sayfada terk edilmiş yazıyla;

duyma görme ve bilme;
bırak yâkub ağlasın yitiğine...”

gülizâr doğduğun gün doru atlar ve taylar
çekti dizginlerini tevcih bir temâşayla
gülşenî gökkuşağı ve kokuna râm rüzgâr
kor yeleler savurdu hayâlifener muhit
ve mûstebat hayâller dolduran dolunayla
mısır’a adın düştü yemyeşil nil’e tevhit / Yâ Hamîd

galibarda tebessüm kadife tenli üç dal
ve bir kökboyasıyla cilvelendi zemherî
apçın süzülüşlerde paganca yüklü sandal
soydu yüzsüzlüğünü yalım çaldı tümülüs
gözyaşı şişeleri tembihledi mahşeri
‘doğrul ey iksir-i aşk milâttır bu teneffüs’ / Yâ Kuddûs

eyyâm-ı bahur bağır kan-ter içinde geliş
levh-i mahfuz’da levha gidişlerin sedâsı
gülizâr doğduğun gün nur çöllerde serzeniş
ve cevşen dilli zırhtı bedenleştiğin akik
rintçe teşbihlerde hûş şiirlerin gedâsı
duy heceyi aşk bastı mısrayı esrimişlik / Yâ Melik

tespih tespih voltalar ve harcıâlem şafak
bambaşka musikîyle ayaz durdu hanende
felfelek kanatta ar yasemen düşlü duvak
tunç dağlara sığındı kutsallığıyla gûman
sağbeğeni nevrinle dokunduğun çimende
toprağa rahmet ağdı karlı dağlara duman / Yâ Rahmân

çalapaça uykular ve günle gülbin turaç
çakılı ayrıkotu çakalboğan süngüsü
tam da sırrına yakın tutulu kaldı miraç
burak sırtında ledûn hurufta ilm-î cifir
ve tarla kuşlarından kalan semâh döngüsü
çırpındı muştu muştu ardına düşen sefir / Yâ Âhir

gülizâr doğduğun gün güveykandili avaz
ve devetabanı hırs çapaklandı semâya
kanatları gümüşî öyküleri bembeyaz
yusufçuklar gölleri sardı şaşkın ve nevmit
icmâlinin şanında kök tuttu edep hayâ
ey can tutulmasında tutunulan son ûmit / Yâ Mecîd

agarta kandilleri ve yerçekimi sedef
soysuz tamtamlarına gizledi gizemini
hakkısükût ahvâlin odağında her hedef
aşikâr bir ihsâna omuz diredi mil mil
gökle mülâki doğum sallayınca zemini
nihâvent çamçaklara çekildi hecr-i cemil / Yâ Celîl

nefşele adımlarda göz kamaştıran günâh
âmâ yakamozlara zincirledi ruhunu
gülizâr doğduğun gün rüzgârgülü simsiyah
dalgalara yaslandı gövdesi ile bîtap
ve ergen utancında çekti nefs-i şuhunu
ey yevm-i nüşurda hep açık verilen hesap / Yâ Vehhâb

yanardağ kıvılcımı misâli hâb-ı nuşîn
rahşende suretini savurdu gökyüzüne
bilinen pâyelerden güne haşin mi haşin
seslenişler yayıldı ırgalandı nevresim
babil’in asmaları baskın kaldı közüne
anaç taneler kadar hisli sessiz ve yetim / Yâ Mukaddim

akîl debelenmeler ve söze çarpan haras
taç mahal mermeriyle ördü aşk sarayını
zümrüt işlemelerden göğsüne kalan miras
bâki terennümlere güncel pervadan tehir
ve bir bağbozumunda çözdürdü hamayını
dizleri parkelenmiş nazı lavanta şehir / Yâ Kâdir

gülizâr doğduğun gün abada cem bir bahar
en şehnâz urbasıyla dokundu agâhlara
börtü böcek uyandı ipek bir atlas kadar
gayr-i makûl neşeyle diş dişe şerit şerit
süründü sürgünlüğü yaban otlar âhlara
ve masmavi peyâmlar sarındı zahm-i vakit / Yâ Muksit

fiyakalı mâtemler tutanağında ahvâl
kopardı attı mesmûn buda heykelleri’ni
ve mercan kesiğinde taş kesen lisân-ı hâl
binlerce tomurcuğu avuçladı tertemiz
tibet güzelliğinle tütsüledi ferini
ey bâkir visâliyle alınyazısında giz / Yâ Hafîz

kahve altı yalın kat su tadımlığı tefriş
leyl-î mat’ûnda boğuk ve batık mu kıtası
gülizâr doğduğun gün cehle bilge bir deyiş
ve bâki anlatıydı nergislerdeki gurur
düşüverdi sîretten ölümün râbıtası
titretince zehrleri bağlarda meşrîk-i nur / Yâ Şekûr

müstemleke ziyâda yarı aydın sağanak
ve cemre velvelesi kademrân sebeplerde
yârân-ı aşk şahâne ve meşk çalgı çağanak
çemredi paçasını kahrında yâd-i hazin
katmer katmer sis ile güldü verâ-i perde
her şey görünür oldu eridi sim û zerrin / Yâ Mü’min

rakkâse kıvrağında bulutlar ve bir sarkaç
uzandı heyecanla iki koldan basra’ya
sümer tabletleri ki volkan göğsüne muhtaç
tufanlarla ağladı çöle mahkûm nehabir
ve seninle süslendi ar çatlatan meraya
ey vücûd-û hislere düşen sîtte-i sevir / Yâ Muktedir

gülizâr doğduğun gün o vakûr hâlet-i nez
pişmanlık dergâhına düğümledi terini
ve maya takvimi’nin son günü kadar kamez
yazımlara sığındı hokka kalem ve divit
ey dağcıl isyanların dağ çiçeği merini
böyle mi sert olurdu hazlar böyle mi şedit / Yâ Mâcid

şambala uykusunda sınandı cümle asyaf
ve ağustos büyüttü zodyak’ın kor ağuşu
ateş böceklerinde nihâyet ki dilşikaf
karıncalar boğdurdu dik yamacıyla cebel
ey kaçak şakakların kıpkırmızı koğuşu
ay niyâzlar hakkına güller seninle güzel / Yâ Evvel

mühevânda yitirdi hakk-i mührünü efsah
fekk-i mührün tutsağı rabiyeler utandı
gülizâr doğduğun gün vahalar sabah sabah
otacı seyyâhların müjdesiyle coştular
ilm-i kimya aşikâr bozuldu ervâh andı
o cemâl-i nuruna durdu revnâk-ı bahar / Yâ Gaffâr

tekil yaratılışta çoğul söylencelerin
inkâr dalgası sustu bir şâhı-zâd damarda
envâi zandan sanık gök yaralardan rehin
gayyalara sağıldı dönüşsüz santim santim
nâme-i sitâreler mühürlendi zuhurda
ey yanakları elâm kaşları âh-ı kâtim / Yâ Halîm

tanrılarına yandı yalnız kalan olimpus
en bıçkın söylemlere büründü adakları
tapınaklara sinen saçı gölgeli kabûs
asrın ihtişamıyla soldu ibrete dair
ve taşa çiviledi kurumuş dudakları
gürbüz savaşçıları eskiten şerefzahir / Yâ Zâhir

gülizâr doğduğun gün bağıl mazilerde ar
râh-ı rahman emzirdi kantaron çiçeğine
sabır taşı öğüten uçsuz bucaksız kırlar
buzul hınçlara inat doludizgin ve mümbit
haykırdı geçmişini ferâh geleceğine
ahvâl-i izzetlerin hazzında beyit beyit / Yâ Kâbid

canlı canlı yerinden söktürülen mitlerden
ispanyol naraları kaldı kâşifler üstü
deniz aşırı düşler vârisi ümitlerden
utanca demirledi çağ gerisi bir keşif
aztek el yazmaları alfabesine küstü
ey efdâl alfabede dik duran kâdim elif / Yâ Latîf

samanyolu kıyâmda kâinat ki dil-ferâh
vav bükümü inşirâh bir nebula tozunda
hücre hücre âlemi kaplarken nâr-ı sarah
elest’e sâdık kalmak meftûniyet işidir
doksandokuz ad zikri dokuzun dokuzu’nda
doğduğun gün gülizâr aşkın dirilişidir / Yâ Habîr

yirmiikimartikibindokuz-tarsus

hakan ilhan kurt

.

Şiiri Değerlendirin

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

velâdet-i inşirâh divânçesi şiirine yorum yap

Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

velâdet-i inşirâh divânçesi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

İBRAHİM EROĞLU

10 Nisan 2009 Cuma 11:16:42

nefşele adımlarda göz kamaştıran günâh
âmâ yakamozlara zincirledi ruhunu
gülizâr doğduğun gün rüzgârgülü simsiyah
dalgalara yaslandı gövdesi ile bîtap
ve ergen utancında çekti nefs-i şuhunu
ey yevm-i nüşurda hep açık verilen hesap / Yâ Vehhâb
......
esmay-ı hüsna'yı şiirleştirdiğin için teşekkürler..
çok nitelikli ve değerli mesajlar saklı her dizede..

maiki yevmiddin'in sahibi Kahhar'ı da ekleseydin keşke..
zalimlerin yaptıkları yanlarına kar kalmayacak bilsinler...

Bu yoruma 1 cevap yazılmış.

Hakan İlhan Kurt , şiirin sahibi

10 Nisan 2009 Cuma 17:15:42

..99'u birden yazılacaktır, Allah'ın izniyle... kimsenin ettiği ve dediği yanına kâr kalmaz, İbrahim... çünkü O, Kâhhar'dır (Kahredici'dir) ve Muntâkim'dir (İntikam Sahibi'dir).