1.gün (özlem çiçekleri)kör karanlıklara savuruyorum ağız dolusu küfürlerimi canımı acıtıyor yokluğun! giderken ayak izlerin kalıyor yüreğimde damarlarımda dolaşan sensizlikle boğuluyorum... belâya bulaşmak istiyorum en delice yanımla sensizliğin senfonisi yankılanırken duvarlarımda rüzgârlarla savrulsa bedenim narince güzde düşen hüzün yaprağı gibi kırılmadan yerlerde benden kalanlarımı toplar mısın?... boşluğa düşmese adımlarım sana gelmeyi istediğim anlarda sonra mı?... çaresizliğe takılıp düşüyorum en çocukça yanımla... avaz avaz bağırmak isterken susturmak harfleri ne zormuş sensizliğe yazılıyor şiirler daha bu ilk gün oysa uçsuz bucaksız bir sessizlik yapışırken yakama hüznün esaretine mi gebe olacak her gece... şimdi mi?... özlem çiçekleri ekiyorum yüreğime kokla!... uçurumun diplerinde olsam da bul beni ama koparma!... Aşk en çok bize yakışıyor bilmelisin!...sen olmasan kırılır düşerim, özlem çiçeğiyim.... |