ben nerdeyim...
ellerim tutmuyor
gözlerim de ise yarı bulanık kulağımda çaresiz haykırmalar ağlamalar dört bir tarafımda ben nerdeyim... nefes alamıyorum üzerimde binlerce ağırlık hava dışarıda karanlık emin değilim ama yalnızım ben nerdeyim... bir çok hatalar hayatımda kaç canlıdır insan denilen varlık bir rüyadan ibarettir yaşam göz açıp kaparsın, aynaya yansır yaşlılık ben nerdeyim... uzun ömürlü bir kelebek misali zaman geçer biraz hayali odunun ateşta yanması gibi yanıyor bedenim tutuşuyorum ben nerdeyim... olmaz dediğim her şey bir tek kelimede bir ses kulaklarımda çınlıyor "O" sadece "ol" der ve herşey oluverir saçlarım beyazlıyor, kendimden kaçıyorum ben nerdeyim... güneş karaltıldığı ve yıldızlar döküldüğünde dağlar sallanıp denizler kaynatıldığında herkese o ses gelip dirildiğinde ve tek bir yöne doğru kaçış başladığında ben nerdeyim... el pençe duruyorum yüce huzurda susuyor aklım ve kalbim susmuyor konuşuyor bedenim ellerim, ayaklarım, gözlerim ve dilim ben nerdeyim... |