kırmızı ökçelerkim demişse yalan o kasabadan giderken ağlamak sadıçsız öldürür kuşları rüyalar hep tersine çıkar adeta görmüştüm uzun masallar ezberleyen koca nineler vardı yalın dudaklarında oysa avuçlarımda ne kadar güvercin varsa uçtu hepsi de beyaz ve açtı sen daha küçüktün çatılarda martı kovalayan ellerin gevrek severdi içinde şehirler dolaşırdım ben her kıyısı ölüme yakın deniz olsa başka olmasa başka ağlardın uzak yaşardın ufka gözlerin balık pazarı ‘’ büyüdüm ‘’ dediğin an düştün topuklu bir ayakkabının en son katından sahile vuran cesedin kırmızı pabuçlarından tanımladı kasaba şairinin kimliğini Ankara’da bir köpek ölüsü |
sevgilerimle
önder YILMAZ