BEN SENDEN DÜŞMEDİM DAHA
’ o kıza ’
artık son hecesinde suskunluğum yinede delirmek gibi parçalanmadan bütün yaşanmışlığa; salarım içime gizlediğim kırgınlıklarımı suları çamurlu toprak, nem kokusu ve korkusu cepsiz kefen yetimliğinde çocukluğumu bakmaya kıyamadığım gözlerinde isimsizliğim ve bunca zaman yenilmişliğim tenimde izsiz yara sen kavgamın tamamlanmamışı biliyorum suallerime yanıttır her seferinde kaçar gibi geri döndüğün bakışın ’ben senden düşmedim daha’ Kenan can Yoldaşlar |
Kalemi kağıdın bedeninde gezdirirken o ruhunda sakladığın sınırsız düş alemini somut dünyada hissedebilmek ve anlayabilmek çok güzel... Bazende hislerden uzaklaşıp tekrar hissedişleri hatırlamak için senin şiirlerini okumak gerek...
Kalemin daim olsun.. Saygılarımla.