Ayıp !
ve yazmak kalıyor geriye
tene dökülemeyen her söz içinde hissedemedigin her his kelime oluyor akıyor içinden taşıyamıyorsun çünkü ağır geliyor uzanıp dokunamıyorsun öpemiyorsun o düş yorgunu kızıl dudaklardan avucların terlerken ve yazmak kalıyor geriye tortusu birikirken icinde bir sevdanın tene dökülemeyenlerinin akıldan süzülüp özgür bırakılamayan düşüncelerin... neden yazıyorum şu anda paylaşmak varken yatağını... neden soğuk bir kalem avuçlarımda güzel ellerini öpmek varken... neden yanımda değilsin şimdi bir sabahı daha sensiz karşılarken direnirken uykunun karşısında kadermiydi bu, böyle açıklanabilrmi? birbiri için yanıp tutuşan iki beden hangi kitaba sığardı bu utanmazmıydı aşkın tanrısı bu çaresizlikten? |
tortusu birikirken icinde bir sevdanın
tene dökülemeyenlerinin
akıldan süzülüp
özgür bırakılamayan düşüncelerin...
tamamen çok güzel,etklleyi bir içe sesleniş,çok beğendim,saygılarımla...