RUH DEVRİYEDE ADIM ADIM...
Gözüm yollar çekiyor
Sefasız cisim tanesi Diş sıkımı isyan Volkan mavzer yatağı Patlar şafakta kızıl mehtap… Sinsice fısıltı kopar Sazın teli de büyülü Gövdeyi yakar ezgisi Ay ışığı fışkırır ruhtan Tin tin ayak sesleri kederin… Küs sabaha aynadaki yüz Geceden kalma sebebi Korkarım gülmez hiç çehresi Korkarım İltica etti yüreği Korkarım… Hesapsız, ölçüsüz yıkılır Âleme sığdıramaz gölgeyi Korkarım dinmez öfkesi Akşam sedaları nasipsiz düşer ağladıkça… Düş ağacı kök salmış Kuru dalda dilek çok İlk yaz biter diye Kavgası yüreğiyle… Hırstan mı yaksa aşktan mı? Bahçedeki, leylak kokusu Yüreği arşınlayan Sığınmak vakti şimdi Lila sarhoşluğuna… Ve ruh, Devriyede adım adım Dalları solumakta… /yavan kalmış gözleri, gökyüzünü öğrenemedi İlle çocuk olmalıydı, doğacak günü görmeye Masmavi yüreğiyle/ |
güzel dizelerdi
yürekten kutluyorum
Saygı ve selamlarımla
gönderiyorum
başarılar dilerim