Poyraz,
Ardında güne gözyaşı hazırlığında
Enselenen vakit cinnet saatlerine davetli
Ölü anıların derinliğinde çırpınışı beyhude
Haziran ağrıları
Olgunluğa hevesli
Ateşi körüklenmişti….

Yüreğin dalgınlığı
Gözünde
Ölü gölgesiyle
Durmaktaydı haziran…
Koliye tutuşturulmuştu
Son mektup….


“Sorma diyordu
Sorma sürgün saydığın beni,
Ve cam kırığı hüsranın
Avuçlarımı nasıl kanattığını sorma…
Kamçısı karanlıkta vurdukça sızılandım hep senden yana
Hiç ağrımamıştı yüreğim böylesi…
Sökemedim anıların dilini
Sıktıkça yüreğimi
Hep sen oldu
Maske takan gölgeler…
Yüzümün en karanlık yanlarına yansıman düştü…
Sızılı bir gülüştü adın sayıklamamda…
Ve idamlıktı son sözün…
Hicran güneş açarken güne…
Yitirdim aynadaki çocuk suretimi
Sırrında dağıldı masumiyetim…
Kanadı düşüm…
Kabuk tutmadan hemde…
Mavilerim en huzme siyahî şimdi…
Geriye sisli yolların içinde senli yıllar
Nasıl acıtıyor bir bilsen…
Sustum artık,
Dürüldü defterim ve son nokta sen imzalı…
Bıçak yarası ellerin düşlerime saplandı…
Bir ölüye benzedi çehrem
Cinnet saatlerin heybetiyle
Koşar adım nefesim….
Son anıma tanık olsun diye
Büyüttüğüm erguvanlar
Sana benden yadigâr…
Ha birde…
Ben sevmeyi bilemedim belki de
Ama kıyameti sen kopardın yüreğimde…
Erguvanlara beni sor senden yana…
Her gün ninni gibi anlattığım seni anlatsın sana…
Hoşça kal… Hoşça kal”

Karası gün
Ezberini yakmıştı
Aşk uğruna zifiri siyah sayfada…
Hoşça kal diyordu…
Haziran en ağrılı yanıyla sancılandı
Ve kolideki erguvan kokusu aşktan yana
Sızılı yol almıştı ruhunda…
Terkinin koca bir yüreği vurduğu kıyıda
İç sesi tırmalıyordu sessizliğini…
“Neden Allah’ ım”…
“Bunca yıl sonra neden”
Zihnin yol takıntılarında
Enkaz duvarlarıyla ölüm durmuştu

Beyaz sayfada… Hoşça kal diyordu… Hoşça kal