ANKARADA AYRILIK
İnceden bir ayaz düşüyor Ankaraya
Havada genizimi yakan kömür kokusu. Uzakta Ankara Kalesinin ışıkları. Ve biz ayrılıyoruz. Caddeler düşman Çekilmez bu yılışık sokaklar. Adım adım kan kusuyor kaldırımlar. Ve biz ayrılıyoruz... Tam bir şey söyliyecek oluyorum. Sus diyorsun. Sus ki daha zor olmasın gitmek. Sonra . Bir rüzgar esiyor ötelerden. Saçların öyle güzel savruluyor ki anlatamam. Gözlerinde ise yaş Ve biz ayrılıyoruz Son bir buse konduruyorum dudaklarına. Ve mührüdür bu dudaklarının diyorum. Ellerimde ellerin. Ve biz ayrılıyoruz. Sarılmak ,öpmek ,kokalamak istiyorum seni. Delicesine. Ama olmuyor seni seviorum bile diyemiyorum. Yavaşça kaldıyorsun gözlerini. Gözlerim gözlerinde eriyor sonra. Bir anons bir tren sesi. Vakit geliyor önce gözlerimiz . Sonra ellerimiz ve kokularımız ayrılıyor. En sonda sözçükler dumur oluyor söyleyemiyoruz. Kar taneleri düşmeye başlıyor tüm bir şehre. Ankara öyle güzel ki anlatamam Ama biz ayrıldık... Ankara kiminin başlangıçları kiminide bitişelridir. her şeyi güzeldir Ankara nın ama ayrılık ları bir başka koyar insana.Hele soguk bir ankara sabahıysa. kalakalırsın öylece. bu yüzden Ankarada sevmeyin sevsenizde ayrılmayın. yada bırakın bunları mekansızlığı şiirleri ve yalnızlığı sevda yapın kendinize. |
Sus diyorsun.
Sus ki daha zor olmasın gitmek.
Sonra .
Bir rüzgar esiyor ötelerden.
Saçların öyle güzel savruluyor ki anlatamam.
Gözlerinde ise yaş
Ve biz ayrılıyoruz
************************************
Sevmek zor zanaat, ayrılmak ise
ölümden beter, Allah kimseye
zamansız ayrılıklar tattırmasın.