iz düşümü
geceler bir alışkanlık bende
ayın iz düşümü düşer gönlüme kalbim bir kenara bırakır beni karanlıklar aldatır gökyüzünü sokakların kıyılarına vurur sessiz adımlar bir sese bakar paslanmış olan demir parmaklıklar yalnızlık sarmış gece ile denizi gün çoktan bitmiş zifiri aydınlık var güneşin geldiği yönde bir de sen varsın göğün en uzak köşesinde aşk adına yazılan kelimeler bugün serbest kaldı bende sana gelsin sevgili gökyüzünde süzülen bir martı gibi yedi kat üzerindedir sema koyu maviye gizlenmiş adı aşk denilen damla düşer her yağmurda toprağa dokunur rüzgar ile saçlarına huzur verir bir gece sefasında göğün yedi katına uzanıp tutmak istesende tutamazsın alıp raflara kaldıramazsın içerindedir, bunu ancak görünce anlarsın ve sevgili...seni gördüğümden beri gölgelere karışır bilirim içerimdeki ayın son hali... |