0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
51
Okunma
Akşam saatlerinde
Rüzgâr, cebinde buruşturulmuş bir hava taşıyordu..
Şehir düşürdü bunu cebinden ....
Göğün solgun yanaklarını
Öpe öpe taze bir ninni gibi .kıvrıldi uykusuna
Gökyüzü...
Pembelesti bulutlar sanki kendini tazeliyordu
Yarına
.
Ya şu yağmurun
bir kaç aceleyle attırışı
tenime
Bir anda serinleyen yaz akşamı gibi
Akdeniz serinliği dolduruyor içime
Bir hava degisimiyle başlıyor fark ediş
İnsan bazen birini değil, onsuzken kim olduğunu unutuyor.
üç sokak ötesindeki caddenin iklimi
Düsüncelerimin mevsimini degiştiriyor
farklı veriyor ele ..iklimimi
Çelişkilerimle anlaşır oluyorum sayesinde
...
Nerede olduğum değil,
kim olarak durduğum belirliyor yerimi sanırım.
Çünkü bazen yer dediğim sey,
onun vazgeçtiği bir halimin
içinde kalan belirtisi...
5.0
100% (3)
