Asırlık selvi ağacı...Suskundu kuşlar rengi yitik selvide Kemanın inleyen nağmeleri gibi Hüzzam vardı bestelerinde Yağmura doyarken şehir Bir yudum içmedi kökleri Dev pençeye takıldı gözleri Dili damağı oldu zehir Söktüler köklerini pençelerle Eli kolu bağlı ağaca Sessiz kaldı Efkarı-umumiye! Bir anda kar yağdı apak Koptu dalından bir yaprak.. Yüzü bembeyaz oldu.. Sonra yangına döndü bahçe Buz kesti heryer.... Yıkılıyordu genç binalar Yıkılıyordu asırlık ağaçlar rant uğruna .... yıkılmaya yüz tutmuş ihtiyar evlerin en başında... Dev keselerde kum pırlanta Başlarında bir kaç usta Dört elden olmuşlar ekip Bekliyor onlarca mürtekip |
Gönülden yükselen sesiniz susmasın, daima coşkulu kalsın…
Severek, Okuyarak paylaştım...
Çok çok beğendim...
........................................ Saygı ve Selamlar.....