Uzaklara gömün beni,
Öyle uzak olsun ki,
Canımı yakanların
Hiçbirinin gelmeye gücü yetmesin.

Taşlar sessizleşsin,
Rüzgar adımı fısıldasın uzak dağlara,
Ve ben, unutulmuş bir nehrin kıyısında
Kendi yalnızlığımı dinleyeyim.

Gözlerimi kapattım zamanın önünde,
Biriken sessizliğin ağırlığında,
Her nefes bir öncekiyle hesaplaşırken
Yalnızlığımda büyüyen bir ateş var.

Kimseler bilmesin gözlerimdeki yangını,
Kimseler görmesin ellerimdeki izleri.
Çünkü her adımımda bir hatıra kırılıyor,
Ve her hatıra bir kanat çırpıyor içimde,
Kırık kanatlar arasında
Uçmayı bekleyen umutlar var hâlâ.

Beni gömün öyle derinlere ki,
Gecenin en sessiz anında
Yıldızlar bile korkup bakamasın.
Sadece rüzgar üflesin tenime,
Ve ben, yıldızsız gökyüzünün altında
Kendi kendime fısıldayayım:
“Dayan, bir daha dokunulmasın ruhuna.”

Uzaklarda bir yer var,
Orada acı bile nazik,
Öfke bile sessiz.
Ben orada, kendi içimde kaybolmuş,
Bir zamanlar sevmiş olanın adını anarken
Kendi kalbimin ritmini dinleyeceğim.

Beni gömün,
Ama unutmadan;
Çünkü her toprak zerresi
Bir hikâyeyi saklar.
Benim hikâyem de
Orada, sessizce çiçek açacak,
Sessiz bir çığlık gibi,
Kimseye ulaşmadan,
Ama varlığını bütün dünyaya fısıldayarak.

Ve gelmesin kimse;
Ne geçmişin gölgeleri,
Ne hataların yankıları.
Sadece ben,
Ve kendi sessizliğim,
Ve o sessizlikte doğan küçük umutlar.

Gün doğar belki başka bir zaman,
Ama ben hâlâ uzaklarda olacağım,
Ruhumun gölgesinde saklanan hatıralarla,
Ve yavaş yavaş,
Her acının rengini öğrenen gözlerimle
Dünyaya bakarken
Kendi sessizliğimi büyüteceğim.

Bir gün, toprağın derinliklerinde,
Ben artık bedenimle değil,
Ruhumla var olacağım.
Rüzgarla, yağmurla, geceyle ve yıldızlarla
Birleşeceğim;
Ve herkesin göremediği yerde
Evrenin bir parçası olacağım.

Uzaklara gömün beni…
Öyle uzak olsun ki,
Hiç kimsenin dokunamayacağı bir yerde
Kendi içimde özgür olayım.
Ve o özgürlükte,
Ölümü bile kucaklayarak
Ruhumun sessiz melodisiyle
Yavaşça evrene karışayım.

Böylece, kalanlar sadece hatırlasın beni;
Ama asla dokunamasın acılarıma.
Çünkü ben, uzaklarda,
Kendi sessizliğimde
Ölüme ve sonsuzluğa yürüyen bir ruhum.


Kadir TURGUT