1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
56
Okunma
Onca yol arşınladım,
Bitkin düştü bedenim,
Takatim tükendi, direnmek zor iş.
Bıraktım eski bir bavul gibi umudumu,
Şimdi durmuş bakıyorum.
Gökyüzü bile üstüme kapanıyor,
Bu son perdede, sahneden çekiliyor gölgem.
Artık yokuş aşağı süzülüyor zaman,
Her ses, her nefes uzaklaşıyor benden.
Ne bir koşuşturma kaldı ne de bir hedef,
Sadece sessizlik, derin ve bembeyaz.
Ufukta son bir yıldız sönüyor usulca.
Bu büyük boşlukta kayboluyor sesim,
Ne bir iz bırakma derdi ne de bir heves.
Sanki doğduğum yere geri dönüyorum.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz