0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
84
Okunma
gökyüzü sessiz bu gece,
bir tek sen varsın
usulca yanıyorsun uzak bir düşün ortasında.
biliyor musun,
herkes unuttu seni
ama ben hâlâ o ışığı arıyorum
çocukluğumun penceresinden.
bir yıldız değil,
belki bir yaraydı senin doğuşun,
belki de gecenin kalbine saplanmış bir umut.
rüzgâr susar,
şehir uykuda,
sen konuşursun
ışığınla,
adınla,
hiç bitmeyen yalnızlığınla.
Zühre yıldızı,
sen mi sevdin önce,
yoksa biz mi senden öğrendik
yanmayı?
