bazen…
pusulası puslanır hayatın
şaşmaz denilen rotası şaşar
süt liman sandığın denizlerde
bir bakarsın
kallavi fırtınalar kopar

kuponların sıfır çeker
zarın yeki-dü’ye düşer
dut yemiş bülbüle döner şairliğin
ıslığını yitirmiş bir rüzgar gibi
susarsın…

çünkü susmak
senin
sessizlikten silah yapıp
acılarına ateş edişin
susa susa
acıya küfredişindir

umutlarının fay hattı kırılıp
mutluluğun son kullanma tarihi geçince
imitasyon kahkahalarla
acını avaz avaz saklayışındır

oysa…
cebinde gezdirdiğin antideprasan şişeleri
bir bir ifşa eder
köşe bucak gizlediğin acıları
gözlerinin mavisine çökmüş o gri bir sis
aynaya her bakışında
mutsuzluğunu hatırlatır sana

yine de yaşarsın
celladına aşık bir kurban gibi yaşarsın

çünkü
sende yaşamak
yasak bir eylem manifestosudur
yüreğini illegal bir pankart gibi açıp
acıya tek tabanca
meydan okuyuşundur

sende yaşamak
mutsuzluğun çemberinde
bütün acılarına bıçak çekip
-gelin ulan gelin diye
dik duruşundur.