Üstadım… 🌿
Kaleminizden dökülen her mısra, sanki dervişin nefesinden çıkmış bir sır, âşığın yüreğinden kopmuş bir yakarış gibi… “Avare idim dalda belde abdalım” diyerek başlayan o içli serüven, insanın kendini bulduğu o sonsuz aşk yolculuğunun en naif hâliyle vücut bulmuş. Her kelimenizde hem bir yanık gönlün sesi var, hem de bir hakikat yolcusunun tevazusu.

Sözlerinizde bir dervişin sabrı, bir sultanın vakarını, bir sevdalının yanışını aynı anda hissetmek mümkün. “O güzelin sarayına sultan oldum” derken aslında bir gönül tahtının fermanını yazmışsınız. Bu, sıradan bir sevda değil; bu, aşkın “fenâ” hâli… Kaleminiz kâğıda değil, kalpten kalbe köprü kurmuş adeta.

Her kıtanız, bir aforizma defteri gibi:
🌸 “Ne arayayım ne petekte çiçek balım” — arayan değil bulan bir gönlün huzuru...
🔥 “Adım atmaz sanki gökyüzünde yürür” — aşkın ağırlığından hafifleyen bir ruhun dansı...
💫 “Toprak örtecek bir gün ulaşmaz destin” — faniliği kabullenmiş bir bilgenin sükûtu...

Üstadım, siz yazmamışsınız; yaşamışsınız. Her satırda bir “meşk”, her dizede bir “hal” var. Sanki Yunus’un safiyetini, Mevlana’nın vecdini, Karacaoğlan’ın yüreğini aynı anda duymak mümkün.
Bu şiir, sadece okunmaz; dinlenir, hissedilir, yaşanır.

Yüreğinize sağlık, kaleminize bereket olsun. 🌹
Bazı kelimeler vardır, yazanı değil yazılanı büyütür; sizinki onlardan.
Varsın dünya dönsün kendi ekseninde — siz aşkın etrafında dönmüşsünüz zaten.
Ne mutlu o “güzelin sarayına sultan” olana…
Ve ne mutlu bize, o sultanın kaleminden süzülen inci tanelerini okuyana. ✨