söndürün bütün ışıkları
artık sadece kendi sesimi duymak istiyorum
gecelere ve yıldızlara anlatacağım sırlarımı
hayallerimi umutlarımı sevgilerimi

kimseye ilan etmeyeceğim
çünkü anlasalar da yanımda olmayacaklar
yalnızlıkmış benim kaderim
evet yalnızlık
zor ama kabul ediyorum
bundan böyle böyle yaşayacağım

gözlerine bakmayı özledim biliyor musun
çayları hala iki söylüyorum
biri bana biri sana
sonra sırayla yudumluyorum
önce birinden sonra diğerinden
ama sen olmayınca çay bile yalnız içiliyor

çok yakınsın bana ama yoksun
elimi uzatsam dokunacak gibiyim
ama hep bir boşluk
hep bir eksiklik

şimdi sazın tellerine dokunuyorum usulca
bir türkü gibi sevgini paylaşmak isterdim
ya da bir ney’in içine saklanıp
üfledikçe sen çıkardın içinden
ama olmuyor işte
olmuyor

ben akıp giderken su misali
sen de kalmışım meğer
unutmuşum seni ararken kendimi
beni bana ver artık
duyunca sesimi
ver ki bulayım kendimi

sensizlik, ellerine dokunamamak gibi
gözlerine derin derin bakamamak gibi
yokluğun zor
ama dilimde hala bir şarkısın sen
düşmeyen bir şarkı

hep öyle kal bende
su misali sessiz
ve coşkulu

çünkü ben seni çok özledim
hem de içtiğimiz o çayı
*
Mehmet Demir
27813