Gecenin koynundayım yine, alıştım
İzbelerden farkı yok sessiz sokağın
Bir kaç direkten yansıyor fluca ışık
Ben değilim fakat, geceler bana aşık.

Dilime dolandı hicranlı türküler yine
Ve elimde kağıt, kalem, içtiğim çayda dem
Hasbihal ettiklerimden aklıma geldi dedem.
Döküldü dizelere, yürekten duygular
Gülümsetti, düşündürdü, derdi anılar.

Ta ötelerden müdavimim eski şarkılara
Gerçek sevgiler bulunmadı, bulunamaz da
Hüzün verseler de yok önemi bunların
Dinledikçe kanıyor sanırsın maziden yaraların.

Kimine kışlar döner bahara, döner yaza
Anlaşılan felekle biri girmiş aramıza
Gülenler de var elbette hem de kana kana
Batımızda yok açık bir renk, o da kapkara.

Çekene verilmiş ise dert çekmek evladır
İyinin de kötünün de bir harcı vardır
Dünya dedikleri de koskoca bir yalandır
Biz onu bildik de ta öteden aldırmıyoruz
Bir yol var önümüzde nihayete yürüyor, yürüyoruz.

Sananlarla bilenlerin kavgası bitmeyecek
Birine ateş, diğerine çiçekler verilecek
Ve kalmayacak yanına, kalsa da yarına
Unutulacak izi çarçabuk habis ruhların
Davanın sonundaki zaferse, asil kulların.

Oğuzhan KÜLTE