En az bir bilinmeyeni olurdu denklem
Çözmeye çalışırken aklımı yitirirdim
Rakamlar, teşhisini beklerdi bilinmeyenlerin.
Kardeş kardeş oynayamazdılar.
Bir aşk girmiş gibi araya,
Kimliksiz, maskeliler olurdu oyunda.
Sonra, taraf olup savaşırdılar...
Eşitti de taraflar,
Dev aynası var gibiydi bazı kimliksizlerin
Giz korkuturdu gözlerini Gölgeye sığınanların
Mümkünatı vardı örtüleri kaldırıp
Mutlu son’a ermenin
Ama, kurşundan silahım kırıldı
Geri çekildi ayrılamadığım köşem
içkencemin Eli kolu Bağlıydı
Izdıraba düşeli sanki yıl olmuş,
Maskeli kılıksızlar, dans eder olmuş
Kimselerin savaşına...
Bilgisizlik değil, yetkisizlik sonum olmuş.
Korkuturmuş sonunda aynada Kendini görmek
Yüzüm tanınmaz, gözüm çıkmazda.
Şaşkınlık verici Bir bilinmeyen olmak hayata
Çözülemeyen ne faili mechul varsa,
Saklanıyor aynadaki bakışta.
Taklalar atarak tırmanıyor
Çözülmeyi bekleyen, bu denklemin yokuşunda
Kıvranıyor çözülmeyi bekleyen ne varsa