Olduğumdan derin olmadım hiç
Ama hep derinlerdeydim
Nefessizlikten boğulmama ramak kala
Boğazımdan tutulup sana çekildim
Gelirken boğulma telaşı
Öyle korkulu bir rüyaki
Korkunç,
Bir okyanusun dibinde vurgun yemekten
Daha dün çocuktum oysa
Habersizdim hayattaki bilmecelerden
Ve çelimsizdim masallardaki devden
Hareket sensörlü kapıları vardı kalbimin
Yağan her göz damlasına açılan
Görmesindi alel ade bir üzülen
İnerdi yere buğusu gözlerimin
Yıktı özlemlerini yüreğim
Topladı kırıntılarını süpürge misali rüzgar
Kalmadı damlalara açılan kapılar
Sezgilere inanmayı bıraktı, artık
Harekete duyarsızlaştı yüreğim
Artık Ne kımıldayan kelimeler var
Ne bi çare geri getirir sözcüklerin
Sakıncalı bir sevdanın
Ardından geleni bilmelimiydim
Yada bırakıp gözlerimi boşluğa
Bir önemi kaldıysa duyguların
Eğip Yere kadar gönlümü
Sevdanın peşinden mi gitmeliydim
Acılarla yoğrulmuşluğumun
Gerçek aşka inanmadığıydı bütün bildiğim
Bin kez ardına bir kez daha
Bildiklerimi bilmediklerimle değişmelimiydim
Belkide kendimi o derinlikte terk etmeliydim