Yoksun işte, derindedir acı
Varlığında atandı hayatın nabzı
Tutunamıyorum sevgisiz, sensiz
Yokluğunda ben isyanları ve sessiz.

Elimde kağıt, kalem, birikti duygular
Gönlün duvarlarını yıkıyor azgın dalgalar
Dilimde zikirle, hafızamda anılar
Bilmem ki bu acı azalır mı zamanla
Dünleri neden hep aratır şu dünya?

O masum gözlerle bakandık dünde
Nasılsın bir rüzgâr esti de geldik bugüne
Acımadan geçip giden gündüz ve gece
Bir durdurabilsem zamanı arttı hezeyan
Verecek mi yarınlar dünkü gibi heyecan?

Keşkelerle bezenmesin anılar, can yakıyor
Gün, hafta, ay derken hayat elden kayıyor
Söylediklerim değil, söyleyemediklerim
Bir koskoca alev gibi tüm bedeni yakıyor.

Bilinmezlikmiş yarın denilen, muamma
Günden almalı ki demi kalmasın yarına
Bir kere daha gelen var mı koca dünyaya
Her gelen bir penceren baktı da geçti
Geride hoş seda bırakanlar en güzeliydi.

Oğuzhan KÜLTE