Bazen yağmuru bekler olur gönül
Ve bir esenlik haliyle umuttur ödül
Var olan her ne ise bir değerdir kesin
Bu kadarcık değersizliğinle nefesse bu
Esmeyecek rüzgâr, yağmaz da yağmur
Onun adı hayat değil, sıradan kurgu.

Ha kabirde sırt üstü yatansın ruha Fatiha
Geziyorsan üzerinde arzın sevgi muamma
Onu sana bir insan veremez belki
İnsanın içi boş ise neye değer ki?

Usanış halindedir artık şu ben fesatı
Kime baktım ise kaskatıdır harcı
Bırakın şu çirkinliği, bu şeytandandır
Benden uzak durabilen en has insandır.

Her adımda ve her anda ben ise sözler
Hayrın doğuşuna hasret kalacak gözler
Desene onca izahat yaramamış işe
Hayat içi boşalmış bir fanus, klişe.

Bir anlık mutluluk ne zor, bedel ödetir
Ona sekteyi vuranlar ne de çirkindir
Bu elbise bazen çok bol bazense dardır
İnsan doğmak değil konu, kalabilmektir.

Duygulara vurmalı ki gemi düşürmesin çukura
O nefsi hezeyanlar değil mi uğratırlar dumura
Hiç yakışır mı bu durum insanlığımıza
Akıl ve yürek çelişmeden kurmalı ki dengeyi
Hazzı saran olsun mutluluklar benliği.

Kısa zamanda unutulan olmak değil amacım
Kemliğe vurdum bendi uygundu harcım
İyilik var olsun, güzelliklerdendir kârım
Bu minvalde yürüyorum, sonuna dek
Paylaştıkça artsın biz şuuru odur mihenk.

Oğuzhan KÜLTE