Gül kokulu mihrap taşları arasında,
Suskunlukla yazılmış duaların izinde,
Bir şehir bekler beni, düş ve gerçek arası,
Vuslat ile yıkımın iç içe geçtiği yerde.

Kıyıya vuran son dalgada,
Kırık bir rüya gibi düşer gözlerine,
Sessiz bir pervane, yıldızlarla dans eder,
Unutulmuş bir “beni unutma” duası gibi.

Zamanın dilinde yitip giden kelimeler,
Gülşehir’in sokaklarında yankılanır hâlâ,
Ve ben, seni ararım her gül yaprağında,
Her bahar rüzgarında, her kışın karında.

Bir aşkla sarmalanmış bu topraklarda,
Kıyılarda boğulan yalnızlığım bile kutsal,
Çünkü sen varsın, kalbimin en derin kıyısında,
Gülşehir’in sessizliğinde, sonsuzluğa yazılı.

Ey benim özgür ruhlu payitahtım,
Ebubekir’in sadakatiyle bağlı yüreğim,
Gözlerin cennetin kapısı,
Benim vuslatla yanar bu kıyıda kalbim.

Kıyılarda boğuluyorum,
Ama artık korkmuyorum,
Çünkü her dalga beni sana taşır,
Gülşehrinin kıyısında, varlığınla sonsuz.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(8 Haziran 2025)