Ay ışığı dökülürken yorgun sulara,
Sakinleşir dünya, sessiz bir ağıtla.
Dalgaların hafızasında kaybolan sesin,
Ezan gibi titreşir geceyi yararak.

Solgun kefenlerin dans ettiği sahillerde,
Yarım kalmış secdelerin izini ararım.
Gözyaşlarımla yoğrulmuş mavi bir mendil,
Rüzgâra savrulur, kalbimde saklı kalır.

Her dalga, seni anımsatan bir hüzünle,
Yaralı bir nağme gibi kırılır kıyıya.
Unutur muyum seni?
Hayır, unutamam.
Çünkü her hatıranda varım
Dalgaların hafızasında…

Gecenin koynunda bir gül açar sessizce,
Taşlaşmış zamanın kırık aynasında.
Gökyüzüyle buluşan ufuk çizgisinde,
Kaybolan umudun peşinden sürüklenirim.

Denizler taşar, kalbimle yarışır gibi,
Yaralı martılar çığlık çığlığa uçar.
Her damla su, adını fısıldar kıyıya,
Her kıyı bana senin yitik isminin şarkısı.

Karanlıkta bir mum yanar deniz kıyısında,
Titrek aleviyle bekler vuslatın sabahını.
Ve ben, her gece gözlerimi denize dikerim,
Dalgaların hafızasında kaybolan bir düşüm sen.

Unutur muyum seni?
Hayır, unutamam.
Çünkü her hatıranda varım
Dalgaların hafızasında…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(8 Haziran 2025)