Akdeniz karardı bir seher vakti,
Ufuk kızıl, rüzgâr sertti Midilli’de.
Bir çocuk büyüdü dalga sesleriyle,
Adı Hızır’dı, kaderi denizdi.

Yanında bir aslan, Oruç adında,
Kılıcı dua, yüreği sancaktı.
Kardeşlik yemini köpük köpük suda,
Bu yol ya şehadet ya da zaferdi.

Yelkenler şişti, rüzgâr secde etti,
Kadırgalar yürüdü fırtınalara.
Limanlar titredi bir isimle artık,
Barbarossa dendi dalgalara.

Endülüs yanarken gök utanç içre,
Bir çığlık düştü Akdeniz’e.
Bir gemi yarıp geldi karanlığı,
Umut taşıdı mazlum ellere.

Oruç düştü bir gün toprağa değil,
Denizin bağrına düştü şehit.
Gök sustu, dalgalar ağladı,
Bir çağ kapandı, bir çağ dirildi.

Hızır eğildi şehidin başında,
Sakalı kandan, gözü yemindi.
“Bu deniz senindir ey kardeşim,” dedi,
“Ben ölmeden bitmez bu sefer,” dedi.

Kanuni baktı Hızır’ın gözüne,
Orada devlet, orada iman vardı.
“Hayreddin” dedi, dinin hayrı sensin,
Denizlerin fermanı sana verildi.

Preveze’de sabah başka doğdu,
Güneş bile durdu seyretmeye.
Haçlı donanması diz çöktü suda,
Tarih yazıldı kürek kürek, yelken yelken.

Andrea Doria sustu o gün,
Toplar konuşamadı korkudan.
Bir sancak yükseldi dalgaların üstüne,
Hilâl mühür vurdu Akdeniz’e.

Kös vurdu, davul çağlara seslendi,
“Bu deniz Türk’tür” dedi rüzgâr.
Bir kaptan geçti fırtınaların içinden,
Ardında efsane, önünde zafer vardı.

Kadırgalar dua gibi yürüdü,
Her kürek bir tekbir vurdu suya.
Sadece gemi değil, bir millet geçti,
Tarih eğildi Barbaros’un huzuruna.

Beşiktaş’ta uyur şimdi sessizce,
Ama bilinir, ölmez kaptanlar.
Donanma geçerken baş eğer deniz,
Sancak selam durur, dalga susar.

Çünkü deniz bilir, dünya duyar,
Bir ad vardır çağları aşan.
Hızır Reis’tir, Hayreddin’dir,
Deryaların kaptanı Barbarossa!

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLΠ
(13 Aralık 2025)