VE SEN OL (2)

Kır kalemimi özlemlerin eteğinde,
Yüreğim sarsılsın artsız depremlerde.
Yele ver yalnız şiirlerimi,
Sensizlikten kalan sessiz izlerimi.
Mahzenlerde yıllanmış acılarımı,
Duvarlara as yakamozlu rüyalarda.
Zemheriye inat ısıt tenimi,
Ve sen ol içimdeki sükûnetim.
Gözlerinle çiz bulutların rengini,
Ruhumda saklı kal sinem seninle.
Gecelere ser serin nefesini,
Isıt içimi buzdan düşlerinle.
Yıldızlar kıskansın gece teninle,
Hayatım seninle bir ahenk beste.
Hüznün kalmadı bak göğümde,
Sen geldin ya her şey tamam işte.

Kır kalemimi özlemlerin eteğinde,
Sarsın beni sessizliğin derinliğinde.
Artsız depremlere vur yüreğimi,
Küllerle yoğrulsun eski hüzünlerim.
Yele ver yalnız şiirlerimi,
Göğe karışsın tüm hayallerim.
Sensizliğin mahzeninde yıllanmış acılarım,
Sarsın duvarlarını eski Yakamozların.
Ve sen ol ışığım bu karanlıkta,
Beni ısıt zemherinin ortasında.
Gözlerinle yak bu donmuş nefesimi,
Ve sen ol ruhumun tek mirası..
Kaybolmuş yıllarım rüzgarla savrulur,
Kalbimdeki sancı hiç durmaz vurulur.
Gözlerimle yazdım bu eski masalı,
Ama sensiz eksik, her şey ben bir yaralı..
Tenimi ısıt dokunmadan,
Ruhumu sar fırtınalı günlerde.
Hangi yolda olursan ol benimle ol,
Karanlıkta bir ışık ol hep içimde..
Ve sen ol ışığım bu karanlıkta...

Yıllanmış acılarım asılı duvarlarda,
Yakamozların gölgesinde hatıralar.
Zemheriye inat üşümesin tenim,
Ve sen ol yangınlarda saklı serinliğim..
Ve Sen ol gecenin sustuğu yerde,
Ve Sen ol ateşin donduğu hecede.
Ve Sen ol haykırışlarımın yankısı,
Ve Sen ol ruhumun son yazgısı ..!
Kır zincirleri,
Duy sesimi,
Gözlerimde saklı tüm hayallerimi,
Uçurumlardan düşmeyeyim diye bir adım sen ol ellerimden tutan..
Kanadım kolum ol yanımda ol..
Rüzgarla savrulan kül gibi,
Bir adımda biten yol gibi
Ve Sen ol gecenin sustuğu yerde.
Sen ol ateşin donduğu hecede,
Ve Sen ol haykırışlarımın yankısı
Ve Sen ol ruhumun son yazgısı...!!

Emel Abokan
20/06/2025
20:14