Kimim ben, ne olacağım?
Gözüküyor bir avuç toprak yolun sonunda,
Bir gün herkesle aynı kalacağım.
Peki, farkımız olacak mı Yaradan katında?

İnsan hep yaşamakta sonrasını düşünmeden.
Yaşamayı bile tam manasıyla bilmeden.
Ölümsüz mü olmaya çalışır bu mahlukat?
Cevabını bulamaz ki ölmeden.

Gözlerin görmekte mi olan biteni?
Yoksa onları da mı kapattın dünyaya?
Aklına getirebildin mi hiç sevmeyi?
Yoksa bir daha mı geleceksin dünyaya?

Bunca dert, bunca sıkıntı nedendir?
İmtihanın boyutu bu kadar mı büyük?
Derman da çare de seni sevendedir.
Yoksa senin dertlerin bu kadar mı küçük?

Özünde yoksa eğer ki şefkat, merhamet.
Ölümden korksan da ne fayda!
Hayatın boyunca sana eşlik eden bu lanet,
Bulunacak şah damarından daha yakında!

Yaradan bize bunca şey bahşetmiş, hiç mi görmezsin?
Yoksa görmemek için kendini kör mü edersin?
Gözlerini bunun için yaratmış Yaradan.
Tabii sen onları kullanmayı bilmezsin.

Seninle ben farklıyız, olamayız ki aynı kefede.
Asla aynı görünemeyiz ki bu makus kadere.
Bu dünyada düşünmeyi reddeden sensin,
Peki ben neden boğulurum böyle sonsuz bir kedere?

İşte, önümde durmakta keskinleşen yol ayrımı.
Yoksa istediğim yolla gitmem gereken ayrı mı?
Kim olduğumu dahi bilmeden yol katetmeye çalışıyorum.
Şimdi görebildin mi seninle benim aramdaki ayrımı?