Ey gül vaktinde düşüme inen kadın
Geceyi diz çökerten bakışlarınla sabaha kavuşturuyorum
Adını yıldızlara fısıldadım usulca,
Her harfi bir mum gibi yandı avuçlarımda.
Gel, rüzgâra sar sesimi,
Uçursun sana doğru sözcüklerimi.
Ben buradayım:
Zamanın kıyısında, seni bekleyen bir anıyım.



Kirpiklerinle ördüm hayalimin çitini,
İçinde sadece sen, sadece biz varız.
Bir gülüşünle güneş açıyor içimde,
Sensiz her sabah, eksik bir yaz mevsimi.
Ay ışığıyla mektuplar yazdım gökyüzüne,
Her satırı özlem her kelimesi dua.
Kalbim, kalbine açılan sabırlı bir kapı,
Çal da açayım, vakit geç olmadan


Gel ey sevda’nın en ince hali,
Sensizlik sarar da beni, dayanmaz yüreğim
Bir adımsın belki, bir soluğa yakın,
Duyuyorsan sesimi, susma
gel artık!
Vera,
isminle başlıyor içimdeki her şiir,
Gözlerinle renkleniyor bütün sessizliklerim.
Zaman bile sana varmayı bekleyen bir nehir,
Ben kıyısında sabırla durmuş bir sevdayım.
Vera,
adını andığımda çoğalıyor gece,
Yıldızlar daha parlak, rüzgâr daha yumuşak.
Kalbim seninle her vuruşta yeniden seve seve,
Dön diyorsam, inan yalnız aşktan





Dön Vera
Dön ki solmasın içimdeki bahar,
Sensiz her çiçek, açmadan kuruyor.
Sana uzanmış bir şiir gibi kaldım zamana,
Gel de son kıtasını nefesinle yazayım.
Dön,
ey gül kokulu yar,
dön ki gece dinlensin
Benimle birlikte seni sayıklamaktan yoruldu
Sensizliğin eşiğinde bir ömür tükeniyor
Vera
dön…
Bu kalp yalnız sana atıyor