Gittiğinden beri
gözlerin odamda asılı kalmış
perdeler rüzgârla konuşurken
senin adını fısıldıyor duvarlar
ben bir fincan çayın buğusunda
ellerini arıyorum hâlâ
zamanı büküyorum parmak uçlarımla
senin teninde durmuştu saatler



bir gülün dudağında yandım dün gece
sessizliğin içinden geçerken
kalbimin kıyısına çarptı adımların
gölgen hâlâ burada, biliyorum
ay bir masal gibi düşüyor pencereme
bir bekleyiş ısıtıyor içimi
Özleminle ıslanmış cümleler var
bir gün yeniden kurulacak


ve ben,
gözlerimi bağlayıp sana yürüyorum yine
karanlıkta bir yıldız arar gibi
umutla, sabırla, yana yıkıla
sabaha bir adım kala
gözlerimde seninle uyanan bir ışık
adını bir kuş gibi taşıyorum içimde
her seher yeniden kanatlanarak


yol uzun, evet
ama yol seninle güzel
bir çiçek gibi açıyor içimde
her düşün seni hatırlatan bir bahar
bu suskunluğun içinde kaybolmadan önce
adını en son ben söyleyeyim rüzgâra
ellerinle tut kalbimi
bir daha hiç bırakmayacakmış gibi


gel…
gecemi gündüze, yaralarımı nefesine sar
yalnızlık çoktan doldu gözlerime
bir damla daha düşerse
senin sesin olsun, beni hayata döndüren
gel…
bütün eksiklerim sende tam
bütün yollar sana varıyor
ve ben,
yılların içinden seni çağırıyorum
duy… ve gel artık