2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
63
Okunma
Ey ! Sınırı olmayan
Azgın, zavallı insan,
Seni
Anlamış değilim,
Nefretin kendine mi
Yoksa bitimsiz
Zevklerine mani olmuş
Tanrıya mı ?
Senin bu vefasız
Gölgen yüzünden ben
Niye ölmüyorum ki diye
Utancımdan
Her saat, her dakika
Tanrıya yalvarıyorum.
Değişimsiz bir
Kaderin yıkımları
Arasında gizlenerek,
Aklının kurnazlıklarına
Yakınsın
Fakat seni yaradana
Uzaksın,
Çünkü
İyiliğin tükendiği
Bu cılız zamanları
Kullanmakla meşgulsün,
Önü temiz arkası
Farklı palavralarla,
Çok sıkıldım
Bu bilgelikler yoksunu
Karanlık dünyadan,
Ben
Yaşamın seyrini
Değiştirecek sahibimin
Peşindeyim
Ve ona sığınıyorum.
Şu tuhaf seslerin
Çoğalıp, derinliğin
Yukseldiği bu büyük
Çöküslerin içinde.
İnsanlık düştü
Ve öldü....
Nevzat TAŞKIRAN
5.0
100% (2)