Bu sana son şiirim gidiyorum hoşçakal.
Ben senden ciğerlerim yana yana vazgeçtim.
Gözüm yolda olacak belki bilmeyeceksin,
Hasretin eşiğinde dona dona vazgeçtim

Anlamadın sen beni ömrüm ziyan oldu da,
Her mısram, her bir hecem arza beyan oldu da,
Bir sana olamadı arşa ayan oldu da,
Kalemim gözyaşıma bana bana vazgeçtim.

Bundan böyle uğruna tek satır yazmam artık.
Bu sevda oyununu somurtup bozmam artık.
Şafakları gözleyip tan ile sızmam artık.
Ölene dek pes etmem sana sana vazgeçtim.

Yıllardır içerimde kıyametler koparken,
Sustuğun her anında nefesimden kırparken,
Ben sensiz günlerimi toplayarak çarparken,
Bölündüm her yanımdan kana kana vazgeçtim.

Nafile çok konuşmak susuyorum böylece.
Nutkum dar ağacında asıyorum böylece.
Mesut’um sırra kadem basıyorum böylece.
İsmini son bir defa ana ana vazgeçtim.

Mesut ALTUNKAYNAK