Ey koltuklarda solan gölgeler!
Kaçıncı defadır ahlar yükseliyor bu topraklardan?
Kaç ananın gözyaşı sele döndü?
Kaç evladın geleceği haraç mezat satıldı?
Bir düşünün! Yoksa düşünmek de mi yasak?

Ben soruyorum, siz susuyorsunuz.
Ben yazıyorum, siz sansürlüyor, susturuyorsunuz.
Her harfimde halk var, her cümlemde çığlık!
Bunu duymayan kalmadı; bir siz kaldınız duymayan!

Düşünün!
Neden sabahlar puslu, neden yollar çamurlu,
Neden açlık sofralara çökmüş,
Ve neden adaletin terazisi şaşmış?
Hangi adım, hangi emir, hangi yasa
Bizi bu kadar dibe batırdı?

Günah keçisi aramayı bırakın artık!
Bu milletin boğazına çöken el, sizinkinden başkası mı?
Bu sokakları kaosa sürükleyen,
Bizi birbirimize düşman eden,
Karanlığı gün gibi gösteren siz değil misiniz?

Yargıyı sopa yapan, hukuku susturan,
İtirazı terör, isyanı ihanet sayan,
Her korkuyu fırsata çeviren siz değil misiniz?

Madem ki memleketin çarkları durdu,
Madem ki sokaklar öfkeyle doldu,
Madem ki millet kan ağlıyor,
O halde sorumlu kim?
Bunu da mı başkalarına yıkacaksınız?

Şu aynaya bir bakın!
Siz ki adaletin kılıcını körleştirdiniz,
Siz ki vicdanı kararttınız,
Siz ki halkı açlıkla terbiye ettiniz,
Ve siz ki hepimizi susturup
Kendinizi alkışlatmak istediniz!

Bu millet hastadır, hem de ağır hasta!
Metabolizmasını bozan sizsiniz!
Bir milletin ruhunu neyle doyurursunuz?
Yalanla mı, korkuyla mı, baskıyla mı?
Bakın sokaklara, bakın pazar tezgahlarına,
Bakın işsiz gençlere, umutsuz yaşlılara,
Bakın mezar taşlarına erken gömülen hayallere!

Sizin yükselttiğiniz beton duvarlar değil,
Milletin sırtındaki yük yükseldi!
Şehirleri rant için kurban verdiniz,
Toprakları betona, suyu zehire çevirdiniz!
Yağmurlar artık bereket getirmiyor,
Felaket olup çöküyor üzerimize!
Biraz durup düşünmeyecek misiniz?
"Biz bu yağmurları neden artırdık?" demeyecek misiniz?

Hiç mi korkunuz yok?
Hiç mi Allah’tan çekinmiyorsunuz?
Ne saltanat ebedi, ne zulüm baki!
Tevbeye gelin!
Bu milletin ahını almaktan korkun!
Mazlumların duası arşı titretiyor,
Ama siz yerinizde sarsılmıyorsunuz bile!

Hala inkâr, hala inat, hala baskı!
Oysa bir gün her şey devrilir!
Taş üstünde taş kalmaz,
Zalimlerin tahtları yıkılır,
Ve o gün geldiğinde
Size alkış tutan eller bile
Sizi yuhalamaktan çekinmez!

Bu, bir ültimatom!
Bu millet susmaz, unutmaz, affetmez!
Kendi cürmünüzde boğulmadan önce,
Kendi yalanlarınıza kendiniz kanmadan önce,
Bir kez olsun aynaya bakın!

Kim bu hale getirdi ülkeyi?
Kim yaktı bu umutları?
Kim çaldı bu çocukların hayallerini?

Gün gelir hesap döner,
Mazlumlar ayağa kalkar,
Adalet elbet tecelli eder!
Ve o gün geldiğinde,
Ne saraylarınız kalır, ne de koltuklarınız!
Tevbeye gelin, yoksa çok geç kalacaksınız!

Bahadır Hataylı/04.02.2025/Namazgah/İST