Bir an için, tanrı’nın gücü bende olsun isterdim, anne!” eugenie
TİLHABEŞLİ FİLOZOF
TİLHABEŞLİ FİLOZOF
@tilhabeslifilozof

Unutulmuş Yolcular

30 Ocak 2025 Perşembe
Yorum
Şiirgram

Unutulmuş Yolcular

( 1 kişi )

0

Yorum

4

Beğeni

5,0

Puan

138

Okunma

Unutulmuş Yolcular

Unutulmuş Yolcular

Şu metroda yolcuyum, seyrediyorum,
Kalabalık bir bir ortam, ama ruhsuz,
İnsan insanın gölgesinden kaçıyor,
Her biri bir ekrana zincirlenmiş,
Başlarını kaldırmaya korkar gibi...

Parmaklar durmadan kayıyor ekranda,
Bir hayat var mı orada, yok mu belli değil,
Gözler donuk, yüzler ifadesiz,
Kendi içine hapsolmuş bir nesil,
Sadece ekranla konuşuyor,
Sadece sanal bir dünyada yaşıyor...

Ve yanı başlarında solmuş çınarlar,
Yılların yükünü omuzlarında taşıyan,
Bir köşede durmuş bekliyorlar,
Gözleriyle yalvarıyorlar belki de,
Bir el uzansa, bir ses gelse,
Ama sessizlik içinde kayboluyorlar...

Dizleri titrek, bakışları mahzun,
Yalnızlık, insanı böyle mi bitirir?
Gençken omuz omuza yürüdüğün yollar,
Şimdi yalnız ve ıssız,
Eskiden bir selamla ısınan yürekler,
Şimdi bir tebessümle bile tanışmaz olmuş...

Oturdukları yer hak mı, ganimet mi?
Gençler başlarını kaldırmaz olmuş,
Vicdanlarıyla yüzleşmekten korkar gibi,
Göz göze gelmemek için,
Daha da gömülüyorlar ekranlarına,
Kendi dünyalarına, sahte cennetlerine...

Bir zamanlar saygı denen kelime,
Dilimizde taş gibi ağırdı,
Anne babamızdan öğrendiğimiz bir emirdi,
Şimdi ise rüzgâr alıp götürmüş,
Ne hatırlayan var, ne de arayan...

Bu nasıl bir hengâme, nasıl bir kayboluş?
Ne ara unuttuk insan olmayı,
Ne ara terk ettik vefayı,
Hangi durakta düştü saygımız,
Hangi ekranda kayboldu vicdanımız?

Ey insan! Başını kaldır, bak etrafına,
Yanındaki gölgeler solmasın,
Bir selam ver, bir tebessüm et,
Belki bir kalbi aydınlatırsın,
Belki bir duayı alırsın,
Belki insanlığını hatırlarsın...

Unutulmuş yolcular, unutulmuş ahlak,
Yorgun gözlerde sessiz bir feryat,
Kim bilir, belki bir gün fark ederiz,
Yer verilmeyen yaşlılar, bir zamanlar biz olacağız...

Ve biz de bir gün yaşlanacağız,
Gözlerimiz yol bekleyecek,
Bir selam, bir ilgi, bir vefa arayacak,
O gün geldiğinde ne bulacağız?
Bugün ektiklerimizi mi biçeceğiz,
Yoksa kaybolan insanlığı mı arayacağız?

Bu metroda yolcuyum, izliyorum,
Gördüklerim içimi ürpertiyor,
Bir telefonun ışığında kaybolan gençlik,
Bir kenara itilen yaşlılık,
Ve bir toplumun sessiz çöküşü...

Bir yer var mı hâlâ insanlığa?
Bir umut var mı hâlâ merhamete?
Kim bilir, belki bir gün,
Bir genç başını kaldırır,
Bir yaşlının gözlerine bakar,
Ve insan olduğunu hatırlar…

Erol Kekeç/30.01.2025/Sancaktepe-Metrosu/İST
Paylaş
Beğenenler
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (1)

5.0

100% (1)

Unutulmuş yolcular Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Unutulmuş yolcular şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Unutulmuş Yolcular şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.