Hayat yordu beni güzelim,
Beklemekten yoruldum,
Özlemekten yoruldum,
Hoş görmekten yoruldum,
Boş vermekten yoruldum...
İçimden geldi bugün,
Attım yorgun ruhumu
Akdeniz’in ılık sularına,
Yıldızlar gibi ışıldayan bir çift bal rengi gözdü
Aydınlatan ufkumu, ısıtan ruhumu,
Dalgalanan simsiyah saçlarıyla
bir deniz kızıydı sanki
Sürükleyen beni
derin sulara
Hadi, gel, gel... diye fısıldıyordu
kalbimi titreten sesiyle...
Sonra dalgaların hain uğultusunda
kaybettim gözlerini.
Oysa ne kadar mutlu olmuştum
şu kısacık düş yoğunluğunda.
Varlığı nasıl da coşturmuştu gönlümü,
Her düş gibi yok oldu uyanınca.
İşte huysuz, aksi, bezgin ve yorgun biri oldum yine.
Anladım ki ister dostum ol ister sevgilim,
Yeter ki sen ol hayatımda.
Hiç bir ihtiyacım yok senden başka...