Yalnızlık ve sen
Var olmak istediğim zaman içinde sıkıştım
Her saniye zerre zerre döküldü ruhum Bir bakışta görünmek, bir söz ile bilinmek bir mürekkep ile anılmaktı sevilmek Yalnızlığın esiriydim, bir sana mahkum oldum Ne bir kelepçe ne bir ip gerekir Bir sonbahar ayazında beklerken seni Bir adım ötemden görünmez oldun Bir nefes uzağımda bilinmez oldun Anıları içinden sıyrılıp yok olurcasına yaşamak ruhlar birbirinden geçerde haber duymazmış Göz bebekleri birbirine değerde tanıyamazmış Bir adım ötemden kaç bin parçanın devamı Kimin parcasıyıdı, kimde kaldı heveslerin, hislerin Yarım kalmış hangi rolün kırık parcasıydın Uçuşsun hayatlar, anılar Senaryo bitti roller özgür birer kalem artık 🔏 |