Hayata dair
Beşinci mevsimin gelmesini beklerken
Riyakar insanların soğuk cümleleri çarpar oldu yüzüme Göz damarlarına kadar işlenmiş Kalp gözleri kör ,aşağlık duygulara teslim olmuş Zamanın bulanık suyuna bırakmış kendini Ruhlar bedenlerden kaçar iken Nefse özgürlük, köleliği lütuf bildiniz |
Bu da benim yazmış olduğum Hayata Dair isimli şiirim :)
HAYATA DAİR
Söylenecek bir şey kalmadı hayata dair,
Her şey söylendi, yazıldı, çizildi,
Ve yaşanmadan bitiverdi,
Bir ömür misali.
Ölü bir doğumdu aslında hayat,
Suni teneffüs bile kurtaramazdı,
Tohum çoktan toprağa düşmüştü de,
Nedense açmamıştı çiçek,
Don mu yemişti, çiğ mi düşmüştü?
İnsanoğlu da böyle değil miydi sanki.
Bir kötüye, bir kalpsize düşülmüşse,
Taze gelinler mutlu olurlar mıydı yuvalarında?
Açmadan solan kaç gonca gül vardı kim bilir,
Gözpınarları sel olan kaç çift göz...
Baba ocağı her zaman tatlıydı da,
El ocağı acı olurdu bazen,
Hele bir de arsıza düşülmüşse,
Günler, geceler mahpusluk içinde geçmez miydi?
Tıpkı, hayat gibi…
Kısacası;
Sahte bir dünyada, sahte duygular içinde,
Sahtekâr insanlar arasında geçiyordu hayat.
İnsanları bile sevmekten korkmuştuk,
Eğrinin içinde doğruyu arar olmuştuk,
Gülleri dalında değil de yapma çiçek misali,
Hep vazolarda sever olmuştuk.
Oysa bizler yalana düşmandık, gerçeğe dost,
Söylenecek bir şey kalmadı artık,
Şimdi yaşam, başlamadan biten bir roman gibi,
Okumanın da tadı kalmadı,
Tıpkı, hayat gibi.
Vecdi Murat SOYDAN
01/05/2004 - Beylikova/ESKİŞEHİR