Karanlık bir gecede gecikmeli bir tren beklerim
Yolunu bilmediğim kör yolculuğum
Kayıp desem değilim kaptan desem değilim
Bu ıssız yolculuğu çekenlerde kimler
Yolunu bulmak isteyenler mı kaybolmak isteyenler mı
Soğuk rayların sesi kimsesizliği çağrısı gibi
Yok olan sevgisizliğin büyümek zorunda kalan
Çaresizliğin sesi
Ağır bir yoldayım trenim yaşlı bense yorgun
Ardında sıcak bir kömür kokusu soğuk kış günlerinde
Kim bilebilir ki varacağım yolların dikenleri
Kardelenler yeşermiş kar tanelerine aldırmadan
Denizi yırtarcasına karaya koşan gemilerin haykırışıydı
Göklere desen çizen bulutları göremedim
Hele aynadaki yabancıyı hiç tanımaz bir halde yaş almaya devam ettim
Saatin akrebini kırmışımda zamandan bir haber izliyorum
Halbuki Kum saatinin içinde dökülen benim yıllarım
bilmediğim halde neye dönüşecek bu kara kelebek
Sıcak küllerin ısısı kadar dı
Soğuk metal kadar sert bir yol