Karmaşa
Kibirin zehirden, yanıyor ruhun
Alevler içindesin bu cihanda kayıpsınn beden bı haber, ruhun intihara meyletmiş Kömürler dökülüyor cümlelerinden Alevlerin zulmediyor ruhuna Her cümlen daha çok harlıyor ateşini Arınmaktan beyaz sütler akar Sisli bulutların içinde yok olmaya mahkum Kaderin ipleri yakıyor artık ellerimi İsyan ederim bu darûl dünyaya Namlunun ucunda kalan son merhametim Harabeler içinde filizlenen ihanetim Sevdalıyım gökyüzünde uçak kuşa Bulutu uçurtmak isterken gögü kaybettim Ruhlar hapsedilmişmiydi bu fani bedene Rüyalara mı kapıldk Zamanın basamaklarından düştüm Bakışların gerçeği örerek hapsetti Bu dünyaya |