Sözlerin bile unuttuğu
Gönlümün çığlığına ses olan
Gülün kırmızı izi papatyanın her rengi
Sensizlik yüreğimde kırık bir gülüş gibi


Tüm kelimelere tıkalı kulaklarım
Görmez olmuş gözlerim
Kaderin bana yazdığı öyküleri
Bekliyorum sadece
Zaman denilen o illetin
Yıkık duvarlardan yankılana yankılana
Alarak düşlerimi
Beni terk etmesini

Ey zaman söylesene ne zaman terk edeceksin beni!


Kırılganlığa susamış ellerim acıyı derin derin içiyor
Çekiştiriyorum hüzünle gece üstümde yorgan
Eni boyu dar gelen ruhuma....
Ruhumu silen yıkık dökük sokaklar


Çok değil az bir zaman önce
Bütün yıldızlar baş ucuma serpilirdi
Ben niye teperdim ki?
Şimdi dudağımın kenarına bu an gelince
Konan kıskıvrak gülümseme diyor ki bana
Gölgesine sığındığın aşka oldun dilenci

Yorgunum
Yorgunum
Yorgun olmaktan
Yorgunum

Gözlerimde soluyor her bir hatıra


Tek gözümü açıp
Tüh bugünde ölmemişim.....
diyerek uyanıyorum
Yeniden
Yeniden.....

Ölmek sana kavuşmaktı oysa
Kimseye demeden


İnayet PİRTİNİ
Siyah-Beyaz Şiirler