Hêviyê
Çiyayên dilê min, bahozên bêhnê giran
Tarîtiyekê kûr de, tenê û bêkesan Baran dibare, lê agirê dilê min nemire Ronahîyek digerim, kulîlkên hêviyê Goliyên çavên min, baranê bi xwînê digirin Bahoz dixe perdeyê ji ser vê dilê şîn Çemê xemgîn diherike, bi dengê kulîlkên mirî Ez li benda sibê me, roj bi xwe bê ji min re mirî.. Ronahîyek digerim, kulîlkên hêviyê Di vê tarîtiyê de, ez digerim xwe bi xwe Di her qalikê de, di her kulîlkê de Ji bo vê canê bêzar, ji bo vê dilê birîn Ez digerim dermanek, ji bo vê jiyanê bê wate.. Ronahîyek digerim, kulîlkên hêviyê Her çendî bahoz bibe jî, ez ê rahim Her çendî tariti be jî, ez ê bihêlim Çimkî di dilê min de, hêviyek heye zindî Ew hêvî, rojekê dê vê taritiyê bişikîne. |