Son bahar
Biz dalından kopmuş,
Rüzgara kapılmış, Savrulan sonbahar yapraklarıyız. Yarınımız belirsiz, Bugünümüz sisli, Dün ise karanlıktı bize. Hayatın akışında kaybolmuş, Zamanın pençesinde savruluyoruz. Birbirimizi ararken, Kendimizi de yitiriyoruz. Rüzgarın uğultusu, Kimi zaman bir çığlık gibi, Kimi zaman bir fırtına gibi. Her düşüşümüzde bir umut, Her savruluşta bir hayal. Belki de bu belirsizlik, Bize yeniden doğmanın yolunu gösterir. Baharın tazeliğinde, Kendimizi bulmayı umarak, Yeniden filizleniriz her sonbaharda. |